basis van houtsnede ontwerpen gerekend moeten worden. De Japanse
claasificatiecultuur houdt, zeker na 1946, maar weinig reken ing met
de opeenvolging van jaren om een bepaalde blockprint te classificeren
naar stijl. Zo kan een werk dat tot de Edo-periode gerekend wordt heel
wel pas ontstaan zijn zelfs toen de Mei'ji periode al was afgelopen,
althans zo getuigen het de japanse bronnen. Het is daarom
waarschijnlijk dat de hier meegezonden aquarels qua stijl en techniek
gerekend mogen worden tot de korte periode van overgang tussen de
Edo-periode en de Mei'ji stijl die zelf feitelijk ook al niet meer een
gehele periode heeft beslagen.
De twee realistisch te noemen aquarels hebben als thema een dame,
waarschijnlijk een courtisane, die met het opsteken van het
regenscherm de periode afsluit dat zij in de vrijheid van de
hofcultuur, d.w.z. de Edo-cultuur met zijn culturele zwaartepunt naar
locatie aan het hof van Kyoto, woonachtig waren. De courtisanes van de
keizer, die een grote en alles bepalende invloed hadden op de
aangehoudne cultures avn het keizerlijk hof, zij waren dan ook
voortdurend met elkaar aan het kibbelen, zo men wil in vrouwelijk
overleg, wie nu wel de belangrijkste onder hen mocht worden genoemd,
maar dat was nog altijd niet de courtisane die de meeste invloed op
het culturele leven gedurende een bepaalde tijd of een seizoen lang
uitoefende, deze dames hadden ook meer een ambtelijke positie. Zij
bewoonden met hun paviljoens en villaatjes de parken van het Paleis
van Kyoto en maakten het Hof van de Mikado daarmee tot een levendige
culturele sfeer die verantwoordelijk was voor het behoud van de
waarden van de samenleving, de bestuurlijke taken waren reeds sinds
vele eeuwen her door de keizers uitbesteed aan de hen ondergeschikte
adellijke ambtenaren.
Deze parken van Kyoto, die een heel grote oppervlakte hebben beslagen,
eigenlijk is het nog steeds moeilijk vast te stellen waar de
Paleistuinen ophouden en waar het stedelijk gebied van Kyoto begint,
het is waarschijnlijk dat er weinig of niet aan afscheiding qua
erfscheiding bestaan heeft en dat het keizerlijk hof van de Mikado
derhalve in een stad zich afspeelde vóórdat het binnen de omwallingen
van het Hof van Tokyo gevestigd werd, vormden de bescherming van de
private omstandigheden van het keizerlijk hof want niemand dan een
zeer geoefend man di nooit elders had gewoond of gekleefd wist in deze
parken de weg en toegang te verkrijgen tot de privé-sfeer van de
keizerlijke bestuurlijke familie was derhalve een hachelijke
onderneming en zichtbaar werd de Mikado natuurlijk voor geen mens dan
voor de enkeling uit zijn vertrouwde ogeving en voor de enkele
ministeriële ambtenaren die het hem waard achten het woord te vragen
voor zijn goddelijke aandacht.
En aan dat hof heeft de courtisane in de aquarel zichtbaar geleefd, en
zij buigt het hoofd voor de beslissing dat zij nu zal moeten deelnemen
aan de verwerkelijking van de Edo-cultuur aan het Hof van Tokyo
voorheen geheten Edo, de oude hoofdstad, welke evenwel na de
handelsovereenkomst met de VS werd verkozen tot de nieuwe hofstad voor
het keizerlijk bestuur. Dat Tokyo tevens de hoofdstad van Japan zou
zijn daarmee is slechts in Westerse ogen van betekenis.
_____________x5__________________________________Studio Buer |**|
Clem Bur scribet
++++++++++++++++++++++++++++++++**********&&&&&&&&&67542/
_______________________________| 3 # 7 ** || "| =============
Er zijn 2 afbeeldingen naar u verzonden.
passing-rain-1918.jpg
passing-rain-1919.jpg
Deze afbeeldingen zijn verzonden met Picasa, van Google.
Probeer het hier uit: http://picasa.google.com/
No comments:
Post a Comment